دانلود کتاب آیین قبالا عرفان و فلسفه یهود

کابالا یا قبالا چیست؟

کابالا در لغت به معنی کهنه و قدیمی است اما در اصطلاح یکی از مکاتبی است که از متون یهودی سرچشمه گرفت و پیروانش معمولاً از متون یهودی برای توصیف و تفسیر مسائل عرفانی استفاده می‌کنند. دستورهای کابالا برای فهم معنی مخفی متون یهودی نظیر تورات و نوشتارهای ربیها نظیر تلمود به کار می‌رود و معنی مخفی عبادت یهودی را بیان می‌کند.

پیروان کابالا اعتقاد دارند که کابالا قبل از آمدن ادیان دنیا مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است و از ادیان قدیمیتر است. به صورت تاریخی اولین نوشتارهای کابالایی در قرن ۱۲ و ۱۳ میلادی در اسپانیا و فرانسه پدیدار شد. در قرن ۱۶ میلادی این نوشتارها دوباره در شهر صفد در امپراطوری عثمانی مورد بازبینی قرار گرفت. در قرن ۱۸ کابالا به دلیل جنبش حسیدی به شدت پرطرفدار شد.

این عرفان به گفته خاخام‌های یهود حاوی دانش پنهان قوم بنی اسرائیل است که از سوی خدا و ندبه پیامبرانش رسیده و سال‌های مدیدی توسط پیامبران و علمای یهود ازآن نگهداری شده است و برای درک آن لازم است که فرد به درجه روحانی و معنوی خاصی دست پیدا کند.

با این فرضیه خاخام‌های یهودی تلاش می‌کنند، نو ظهور بودن این آیین را توجیه کنند به عبارت دیگر آنها معتقدند، این آیین قرن‌ها در دل علما و روحانیون یهودی محفوظ بوده و این شرایط خاص زمانی بوده که اجازه نداده است، تاکنون این آیین معرفی شود و حتی کار را به جایی رسانده‌اند که مدعی هستند، پیامبران بزرگی همچون حضرت عیسی مسیح نیز از پیروان و مبلغان این آیین بوده و تنها بدلیل شرایط زمانی حاضر به افشای کامل اسرار آن نشده‌اند.

کابالا را باید نوعی خاص از ریاضت های شیطانی یهود دانست طبق نظر کارشناسان ملل و نحل، این فرقه تحت تأثیر عرفان و تصوف اسلامی و بر اثر همنشینی مسلمانان اندلس با برخی یهودیان تشکیل شده است.

هم‌اکنون اصطلاح کابالا، وصف کننده تمرین آیین و دانش محرمانه‌ی یهود است. مهم‌ترین منابع و کتاب‌های کابالیستی که به عنوان ستون فقرات و پایه‌ی اصلی آیین کابالا در آمدند، شامل مجموعه کتاب‌های عبری «بهیری» (به معنای کتاب روشنایی) و «هیچالوت» (به معنای کاخ‌ها) می‌شوند که به قرن اول میلادی باز می‌گردند و نهایتا در قرن سیزده میلادی کتاب «زوهر» نوشته شد که تفکر و شکل کنونی آیین کابالا را تشکیل داد.

دکتر عبدالله شهبازی نویسنده‌ی مجموعه کتاب‌های زرسالاران یهودی و پارسی، درباره‌ی تعریف کابالا می‌نویسد: «کابالا نامی است که بر تصوف یهود کهن اطلاق می‌شود و تلفظ اروپایی «کباله» عبری است به معنی قدیمی و کهن.

این واژه به شکل «قباله» برای ما آشناست. پیروان آیین کابالا یا کابالیست‌ها این مکتب را «دانش سری و پنهان» خاخام‌های یهودی می‌خوانند و برای آن پیشینه‌ای کهن قائل‌اند. برای نمونه، مادام بلاواتسکی، رهبر فرقه تئوسوفی مدعی است که کابالا (قباله) در اصل کتابی است رمزگونه که از سوی خداوند به پیامبران، آدم، نوح، ابراهیم و موسی نازل شد و حاوی دانش پنهان قوم بنی‌اسرائیل بود. به ادعای بلاواتسکی نه تنها پیامبران، بلکه همه‌ی شخصیت‌های مهم فرهنگی و سیاسی و حتی نظامی تاریخ چون افلاطون، ارسطو، اسکندر و...، دانش خود را از این کتاب گرفته‌اند! مادام بلاواتسکی برخی از متفکران غربی چون اسپینواز، بیکن و نیوتون را از پیروان آیین کابالا می‌داند. شهبازی در رد این ادعا می‌گوید: «این ادعا نه تنها پذیرفتنی نیست بلکه برای تصوف یهودی به عنوان یک مکتب مستقل فکری پیشینه‌ی جدی نمی‌تواند یافت». دیرینه‌ی مکتب کابالا را به اوایل سده‌ی سیزدهم میلادی محدود کرده و ماقبل آن را گرته برداری یهودیان از مکتب فیلون اسکندرانی در فرهنگ هلنی و فلسفه‌ی یونانی و کپی‌برداری از آموزه‌های عرفانی مکتب اسلام می‌داند.